همان طور که می دانیم برخی بیماری ها تظاهراتشان از پوست شروع می شود. مثلاًبرخی بیماری های قارچی، پوست نواحی چین دار بدن مثل کشاله ران، زیر بغل، لابه لای انگشتان و... را درگیر می کنند که با مسح صحیح حد فاصل انگشتان می توان به نوعی از ایجاد و یا پیشرفت بیماری پیشگیری نمود و به همین ترتیب مسح سرنیز نمی تواند توجّه انسان را به ضایعات دیگر خصوصاً عفونت ها جلب نماید و انسان را برای رفع آن ها آگاه سازد.پاها و سرانسان (در خانم ها) بر خلاف دست و صورت، از اعضایی هستند که اکثر اوقات شبانه روز در زیر پوشش پنهان هستند و معمولاً افراد توجّه کمی به آن ها دارند.حال وجوب مسح سر و پافرصتی است برای برداشته شدن پوشش ها تا این قسمت ها در معرض تماس با آب پاکیزه و بهداشتی قرار گرفته و علاوه بر زدودن آلودگی ها و تعریق نوعی شادابی و لطافت را به ارمغان آورد.نکته جالب این که دسته ای از میکروب ها به نام ارگانیزم های بی هوازی هستند که در محیط دارای اکسیژن رشد می کنند و حتی در برخی موارد اکسیژن اثر درمانی در سرکوب آن عوامل دارد و همان طور که می بینیم، در وضو ضمن تماس اندام ها با آب، در معرض اکسیژن هوا نیز قرار می گیرند که این می تواند مانع رشد میکروب های بی هوازی گردد.بنابراین، بهداشت پوست در درجه اوّل بر نظافت و شستشوی بدن به ویژه قسمت های باز آن متمرکز است و نظافت مستمر پوست برای بازماندن سوراخ های غدد عرق و چربی امری حیاتی است(کریمی یزدی، کوهپایی و ذکری، 1390)